Isaiah 47

1ایباكرهدختر بابلفرود شده، بر خاك بنشینو ایدختر كلدانیانبر زمینبیكرسیبنشینزیرا تو را دیگر نازنینو لطیفنخواهند خواند.

2دستاسرا گرفته، آرد را خرد كن. نقابرا برداشته، دامنترا بر كِشو ساقها را برهنهكرده، از نهرها عبور كن.

3عورتتو كشفشده، رسواییتو ظاهر خواهد شد. منانتقامكشیده، بر احدیشفقتنخواهمنمود.

4و امّا نجاتدهندهما اسماو یهوهصبایوتو قدّوساسرائیلمیباشد.

5ایدختر كلدانیانخاموشبنشینو بهظلمتداخلشو زیرا كهدیگر تو را ملكهممالكنخواهند خواند.

6بر قومخود خشمنمودهو میراثخویشرا بیحرمتكرده، ایشانرا بهدستتو تسلیمنمودم. بر ایشانرحمتنكرده، یوغخود را بر پیرانبسیار سنگینساختی.

7و گفتیتا بهابد ملكهخواهمبود. و اینچیزها را در دلخود جا ندادیو عاقبتآنها را بهیاد نیاوردی.

8پسالا’نایكهدر عشرتبسر میبریو در اطمینانساكنهستیاینرا بشنو. ایكهدردل خود میگوییمنهستمو غیر از مندیگرینیستو بیوهنخواهمشد و بیاولادیرا نخواهمدانست.

9پسایندو چیز یعنیبیاولادیو بیوگیبغتةً در یكروز بهتو عارضخواهد شد و با وجود كثرتسِحر تو و افراطافسونگریزیاد تو آنها بشدّتبر تو استیلا خواهد یافت.

10زیرا كهبر شرارتخود اعتماد نموده، گفتیكسینیستكهمرا بیند. و حكمتو عِلمتو، تو را گمراهساختو در دلخود گفتی: منهستمو غیر از مندیگرینیست.

11پسبلاییكهافسونآنرا نخواهیدانستبر تو عارضخواهد شد و مصیبتیكهبهدفعآنقادر نخواهیشد، تو را فرو خواهد گرفتو هلاكتیكهندانستهای، ناگهانبر تو استیلا خواهد یافت.

12پسدر افسونگریخـود و كثـرتسِحر خویشكهدر آنها از طفولیتمشقّتكشیدهایقائمباششاید كهمنفعتتوانیبـرد و شایـد كهغالـبتوانـیشـد.

13از فراوانـیمشورتهایتخستهشدهای؛ پستقسیمكنندگانافـلاكو رصـد بنـدانكواكبو آنانـیكهدر غـرّهماهها اخبار میدهند بایستند و تو را از آنچهبـر تو واقعشدنیاستنجاتدهند.

14اینكمثلكاهبُنْ شده، آتشایشانرا خواهد سوزانید كهخویشتنرا از سورتزبانهآننخواهند رهانید و آناخگریكهخود را نزد آنگرمسازند و آتشیكهدر برابرشبنشینند نخواهد بود.

15آنانیكهاز ایشانمشقّتكشیدیبرایتو چنینخواهند شد و آنانیكهاز طفولیتبا تو تجارتمیكردند هر كسبجایخود آوارهخواهد گردید و كسیكهتو را رهاییدهد نخواهد بود.
Copyright information for PesOV